Moje spojrzenie na taniec
Migracje uważności // Site-specific // pokaz 29.09.2021 W ubiegłym tygodniu zakończyła się trzecia rezydencja artystyczna w ramach bloku site-specific Centralnej Sceny Tańca w Warszawie. Pokaz był podsumowaniem pracy zespołowej młodych poszukujących artystów i artystek, zmagających się z trudną przestrzenią, jaką stanowi Park im. Tadeusza Mazowieckiego, rozciągający się pomiędzy Jazdowem a Solcem. Punktem wyjścia dla poszukiwań…
Na początku jest mrok i wisząca nad sceną, oświetlona słabym światłem żarówki, półprzezroczysta klatka. Jest jak wyrok, jak topór kata zastygły nad głową skazańca – nieuchronna. W zimnym świetle poniżej pojawia się ludzka postać. Mężczyzna ciągnie za sobą grubą, długą, ciężką linę. Na jej końcu – coś pokrytego białym płótnem, dwie inne osoby. Czy to…
37. Scena Tańca Studio była ostatnią odsłoną w cyklu „Tymczasowych Stref Autonomicznych”, na który złożyły się choreografie prezentowane od maja 2019 w przestrzeniach warszawskiego teatrugalerii Studio. Spektakle taneczne wybrało dwoje kuratorów: Anka Herbut i Mateusz Szymanówka. Tytuł nawiązuje do anarchistycznego projektu amerykańskiego poety i pisarza politycznego, Hakima Beya – nazwa była ta sama a celem …
Ludzkie życie jest drogą. Jest podążaniem w nieznane, a każdy krok to przemieszczanie się w kierunku kolejnego wyboru. Podróżujemy od jednej decyzji do drugiej. Każda zmiana jest przyczyną innych – kreuje nowe i niszczy stare, bez końca, w kółko, bez ustanku. Zmiana jest pewna. Jest stałą wszechświata, częścią zamkniętego cyklu życia i śmierci, istnienia i…
To inna przestrzeń. Obca. Nie wiem, jak się nazywa i czym jest, ale czuję jej puls. W chybotliwym świetle fabrycznej lampy majaczą porzucone zwierzęce kości. Poza tym pustka. Słyszę ją w kolażu dźwięków i odgłosów. Czuję rytm mojego bijącego serca. Mam wrażenie, że wszystko wokół tętni życiem, choć to, co widzę zdaje się być martwe,…
Exordium[1] Nie czuję nic. Nie ma nic poza oczekiwaniem, pustką. W tej pustce jest sznur i uwiązane na nim, nagie bezwładne ciało, rzucone w kąt sceny. Z półmroku, przy akompaniamencie siedzącego na uboczu wiolonczelisty, wyłania się kobieca postać. W dłoniach trzyma ceramiczny rdzeń, na który nawinięty został drugi koniec sznura. Lina przechodzi przez wiszący wysoko…
Kiedy w 1928 roku Maurice Ravel komponował Bolero na orkiestrę nikt nie przypuszczał, że doczeka się ono tylu adaptacji i interpretacji. Premiera w Operze Paryskiej okazała się sukcesem, choć wielu krytyków uznało utwór za monotonny i nieciekawy. Scenariusz i projekt scenografii przygotował Alexandre Benois, a na scenie, w choreografii Bronisławy Niżyńskiej, wystąpiła słynna tancerka Ida…
To read in Polish go to: http://centrumsztukitanca.eu/recenzja-spektaklu-ciemnosc-to-jest-ukryte-justyna-stanislawska/ Once upon a time there was a big bang in the dark and God/Gods created/made this world and Man with it. At first he was destined to live between the light and the dark, to distinguish between day and night, and good from evil … But Moirais spin a…