Moje spojrzenie na taniec
To inna przestrzeń. Obca. Nie wiem, jak się nazywa i czym jest, ale czuję jej puls. W chybotliwym świetle fabrycznej lampy majaczą porzucone zwierzęce kości. Poza tym pustka. Słyszę ją w kolażu dźwięków i odgłosów. Czuję rytm mojego bijącego serca. Mam wrażenie, że wszystko wokół tętni życiem, choć to, co widzę zdaje się być martwe,…
To read full article in Polish go to: http://centrumsztukitanca.eu/recenzja-spektaklu-ogrody-opuscily-swoje-drzewa/ Exordium[1] I feel nothing. There is nothing but waiting, emptiness. In this emptiness, there is a rope and a naked body tied to it, flung to a corner of the stage. From the twilight, accompanied by a cellist sitting aside , a female figure shows up. In…