Moje spojrzenie na taniec
Na początku jest mrok i wisząca nad sceną, oświetlona słabym światłem żarówki, półprzezroczysta klatka. Jest jak wyrok, jak topór kata zastygły nad głową skazańca – nieuchronna. W zimnym świetle poniżej pojawia się ludzka postać. Mężczyzna ciągnie za sobą grubą, długą, ciężką linę. Na jej końcu – coś pokrytego białym płótnem, dwie inne osoby. Czy to…
Pierwszy pokaz filmów w ramach edukacyjnego cyklu Kino Tańca odbył się w kwietniu ubiegłego roku. Od tego czasu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie pozwala wszystkim zainteresowanym oglądać taniec zarejestrowany przez kamerę, zmontowany w studiu filmowym, udźwiękowiony i rzucony na kinowy ekran. Dobór wyświetlanych filmów pozwala spojrzeć na ten gatunek sztuki w zupełnie inny sposób od tego, do…
37. Scena Tańca Studio była ostatnią odsłoną w cyklu „Tymczasowych Stref Autonomicznych”, na który złożyły się choreografie prezentowane od maja 2019 w przestrzeniach warszawskiego teatrugalerii Studio. Spektakle taneczne wybrało dwoje kuratorów: Anka Herbut i Mateusz Szymanówka. Tytuł nawiązuje do anarchistycznego projektu amerykańskiego poety i pisarza politycznego, Hakima Beya – nazwa była ta sama a celem …
Ludzkie życie jest drogą. Jest podążaniem w nieznane, a każdy krok to przemieszczanie się w kierunku kolejnego wyboru. Podróżujemy od jednej decyzji do drugiej. Każda zmiana jest przyczyną innych – kreuje nowe i niszczy stare, bez końca, w kółko, bez ustanku. Zmiana jest pewna. Jest stałą wszechświata, częścią zamkniętego cyklu życia i śmierci, istnienia i…
To inna przestrzeń. Obca. Nie wiem, jak się nazywa i czym jest, ale czuję jej puls. W chybotliwym świetle fabrycznej lampy majaczą porzucone zwierzęce kości. Poza tym pustka. Słyszę ją w kolażu dźwięków i odgłosów. Czuję rytm mojego bijącego serca. Mam wrażenie, że wszystko wokół tętni życiem, choć to, co widzę zdaje się być martwe,…
The New Year is approaching, in a moment the carnival will begin, and so the time in which we traditionally allow ourselves more – also at the table. I mean the menu, of course, because good manners should never be overlooked. I also plan to have fun at the carnival: boisterous for some of us…
Exordium[1] Nie czuję nic. Nie ma nic poza oczekiwaniem, pustką. W tej pustce jest sznur i uwiązane na nim, nagie bezwładne ciało, rzucone w kąt sceny. Z półmroku, przy akompaniamencie siedzącego na uboczu wiolonczelisty, wyłania się kobieca postać. W dłoniach trzyma ceramiczny rdzeń, na który nawinięty został drugi koniec sznura. Lina przechodzi przez wiszący wysoko…
To read full article in Polish go to: http://centrumsztukitanca.eu/recenzja-spektaklu-ogrody-opuscily-swoje-drzewa/ Exordium[1] I feel nothing. There is nothing but waiting, emptiness. In this emptiness, there is a rope and a naked body tied to it, flung to a corner of the stage. From the twilight, accompanied by a cellist sitting aside , a female figure shows up. In…